Toen de Amerikaanse aura-lezer Mark Smith voor het eerst op bezoek was bij het medium Ginny Stringer en hij werd voorgesteld aan haar echtgenoot merkte hij meteen dat de man een ongewone, verwarde aura had die helemaal wit zag. Smith had in zijn boek "Aura's" geschreven dat een witte aura ofwel staat voor heiligheid, ofwel voor een naderende dood. Vandaar dat het hem zeer intrigeerde toen Ginny onmiddellijk vroeg of hij iets gezien had in de aura van haar man. "Zeg maar hoe het staat met zijn gezondheid", zei ze. "Hoe lang heeft hij nog te leven, denk je?"
Smith sputterde tegen en zei dat hij niet de gewoonte had mensen te vertellen of ze al dan niet op het punt stonden te overlijden, maar Ginny bleef aandringen, zodat hij uiteindelijk opbiechtte wat hij had gezien. Ginny sloeg zowat achterover van verbazing. "Jij kunt het echt doorschouwen", riep ze uit. "Hij heeft het er al een tijdje over dat hij het leven zat is, en ik ben bang dat hij zich nog eens iets aandoet. Ik moet continu een waakzaam oog op hem houden".
Oude aura's
Dit verhaal is maar een van de honderden verslagen waaruit lijkt te kunnen worden afgeleid dat het menselijke aura inderdaad aanwijzingen bevat aangaande onze geestestoestand en ons lichamelijk welbevinden. Toch is dit geen nieuw idee. Het geloof dat een lichtband of aura alle levende wezens omgeeft is al heel oud en schijnt zelfs in de Bijbel voor te komen. Volgens het Boek Exodus straalde het gezicht van Moses toen hij met de Tien Geboden van de berg Sinaï kwam zo hevig, dat hij een sluier om moest doen om zijn volgelingen niet aan het schrikken te maken. Ook in het evangelie volgens Mattheus staat te lezen dat het gelaat van Christus tijdens de transsubstantiatie "straalde als de zon" en zijn gewaad verblindend wit zag. De hele geschiedenis door is van grote leermeesters en heiligen gezegd dat ze licht leken uit te stralen. De aura van Boeddha bijvoorbeeld zou tot op 15 kilometer te zien zijn geweest, en zijn discipelen beweerden zich nog op grote afstand gewaar te zijn van zijn aanwezigheid. Het idee van de aura is ook sinds oudsher een vast bestanddeel van de occulte traditie van het Westen. In de 16-de eeuw omschreef de natuurkundige en alchemist Paracelsus de aura als een "lichtgevende bol" waarvan de kleuren konden worden onderscheiden in een groep waar wit doorheen scheen- die stond voor gezondheid en het goede- en een met veel zwart, die op weinig harmonie, ziekte en het kwade wees.
Aurisch donker
Het idee dat het donker in de aura het negatieve symboliseert, schijnt bevestigd te worden door een anekdote over Edgar Cayce, een Amerikaans medium. In een kleine notitie die hij vlak voor zijn dood in 1945 uitgaf, maakte Cayce melding van een bijzondere ervaring die hij had met de lift van een warenhuis. Naar het schijnt had hij vanaf de zesde verdieping de lift willen nemen, die echter geheel bezet bleek. Desondanks beweerde Cayce er een donkere leegte in te hebben waargenomen. Net op dat moment leidde iemand zijn aandacht af zodat hij de lift weer liet weggaan; hij zou de volgende wel nemen, zei hij. Enkele tellen later knapte de kabel van de lift en alle inzittenden sloegen te pletter. Achteraf besefte Cayce dat zijn indruk dat alles in de lift donker was in feite had gestaan voor het verdwijnen van de aura van de ongelukkige passagiers.
De theosofen
Dat het aura-concept in de 20-ste eeuw weer in de bekendheid kwam is te danken aan de Theosofische Beweging, in 1875 opgericht door Madame Blavatsky. Dit genootschap heeft een groot deel van de Oosterse occulte riten naar het Westen gehaald, waaronder ook theorieën over de aura. In "Gedachtenvormen", een boek uit 1901 door Charles Leadbeater en Annie Besant, twee vooraanstaande figuren uit deze beweging, staan verschillende kleurenprenten die aangeven hoe de gedachten en emoties als kleuren in de aura verschijnen. Volgens deze interpretatie staat zwart voor haat, felrood voor woede donkerrood voor passie en sensualiteit, geel voor intellectuele activiteit en roze voor affectie. De Theosofen kwamen ook met het boeiende idee dat de aura bestaat uit verschillende "subtiele lichamen" die in elkaar konden overgaan- met inbegrip van de geestelijke , de astrale en de etherische lichamen.
De aura en seks
De opvattingen van de Theosofen hebben nog altijd veel aanhangers, zij het dat ze op bepaalde punten enige modernisering hebben ondergaan. Steve Solomon, een musicus die ook als medium actief is, stelt bijvoorbeeld dat hij in staat is de aurische energievelden van mensen te kunnen "zien" als hij contact met hen heeft via Internet. "Ik zie geen gezichten, maar ik krijg wel een indruk van de kleuren, zodat ik kan beoordelen hoe ze zich voelen of zelfs een idee krijg van wat ze meemaken", zegt hij. Zoals te verwachten was kan hij veel meer opmaken uit iemands aura als hij de mensen daadwerkelijk ontmoet. "Soms sta je met iemand te praten en dan weet je gewoon dat de kleuren die je ziet niet kloppen met wat ze vertellen. Misschien moeten ze een gevoel van woede jegens jou onderdrukken en dat is dan altijd duidelijk te zien aan een rode onderlaag op bepaalde belangrijke plekken. Of ze zeggen dat ze het goed maken, en dan weet jij wel beter".
Solomon beweert ook dat wie een visioen van iemands aura heeft, kan vertellen hoe een ander de seksualiteit beleeft. "Als je in de aura van iemand van het andere geslacht op de lagere niveaus het rood op ziet flakkeren, heeft die persoon ofwel directe seksuele belangstelling voor jou of de ander is in het algemeen heel erg met seks bezig", zo zegt hij.
Aura's in de geneeskunde
Veel paranormale genezers beweren dat ze een ziekte kunnen ontdekken door de aura te bekijken. In zijn boek Understanding Auras ("Aura's verstaan") stelt Joseph Ostrom dat een bobbel in de binnenste laag van iemands aura voor hem het teken is dat het orgaan dat daar het dichtst bij gelegen is door ziekte is aangetast. Ostrom stelt ook dat de menselijke aura zich leent voor meer algemene diagnosen. "De kleuren in de aura bevatten daarnaast aanwijzingen over iemands gezondheid: bij mensen die iets mankeren zien de kleuren vaak flets en doorlopen", legt hij uit, "terwijl bij een gezond iemand de kleuren heel scherp omlijnd zijn".
Ostrom onderstreept dat een slechte gezondheid voor zich fysieke symptomen voordoen dikwijls al aan de aura kan worden afgelezen. Wanneer artsen dat zouden beseffen, zouden veel ziekten in een veel eerder stadium kunnen worden behandeld.
Lichaamslicht
Hoewel er altijd lieden zijn die alles meteen afdoen als fantasie, staat men in wetenschappelijke kring toch meer open voor het mogelijke bestaan van de aura. In de V.S. wijst John Zimmerman, een natuurkundige, er bijvoorbeeld op dat het lichaam licht uitstraalt in zowel de onzichtbare spectra (ultraviolet en infrarood) als de zichtbare, en dat onder bepaalde omstandigheden de visuele cellen van het oog voor een deel kunnen reageren op een enkel photon- de kleinst bestaanbare hoeveelheid licht. Mensen die aura's kunnen zien zijn volgens hem daardoor in staat te reageren op lichtfrequenties die onzichtbaar zijn voor anderen. Hij hoopt zijn Bio-Magnetische Imaginator (BMI) tot ontwikkeling te kunnen brengen, een soort leesapparaat waarmee de voortdurend verschuivende patronen en kleuren van een aura voor eenieder zichtbaar kunnen worden gemaakt. Hij gelooft dat we met een dergelijk systeem in staat zullen zijn in een veel vroeger stadium dan nu een diagnose op te stellen van alle mogelijke ziekten, met inbegrip van kanker. Met mediums en helderzienden deelt Zimmerman de overtuiging dat ziekten zich eerst manifesteren in het "subtiele energieveld", voordat ze symptomen in het "zware fysiek" bewerkstelligen. Alleen denkt hij de aura wel in kaart te kunnen brengen met behulp van allerlei verfijnde technieken.
Zimmerman is niet de enige wetenschapper die er zo over denkt, en allerwege groeit het besef dat mystici en mediums wel eens gelijk gehad kunnen hebben met hun overtuiging dat alle levende wezens omgeven zijn door een energieveld of aura. Maar het zal waarschijnlijk nog jaren duren eer de gevestigde geneeskunde zover is dat ze het bestaan van de aura accepteert en die erkent als een effectieve methode voor het stellen van diagnosen.
Bron: Kronosworld.nl
